Tandje Hoger

Er was eens een meisje dat een hardloopjackje had gekregen.  Omdat haar haren als vloeibaar goud dansten in de wind terwijl ze haar rondjes rende, noemde iedereen haar Blondie. 

Op een dag zei haar moeder: “Blondie, Spekkie is ziek. Wil je zo lief zijn deze mand naar haar toe te brengen? Er zitten pannenkoeken en wat fruit in. Daar knapt ze vast van op.” Blondie trok haar jackje aan. “Maar zorg ervoor dat je voor het donker weer thuis bent, en praat niet met vreemden.”

Blondie ging op weg. Ze huppelde over het bospad met de mand in haar hand. Opeens hoorde ze een zware stem achter naar zeggen: “Waar ga jij naartoe, Blondie?”

Blondie zag iemand tegen een boom geleund staan. Ze zag niet dat hij grote puntige oren, fel gele ogen en grote scherpe tanden had. Het was Fabo, die zich had verkleed.

“Ik ben op weg naar het huisje van #rgupdate en Spekkie. Spekkie is ziek en ik ga haar een mand met eten brengen.”

Fabo stak zijn neus in de mand. “Hmmm, dat ruikt lekker. Misschien moet je er een pizzaatje bijdoen. Dat zou ik ook fijn vinden als ik ziek was.”

“Wat een goed idee”, zei Blondie, en ze rende terug naar haar dorpje.

Toen Blondie wegrende, liep Fabo regelrecht naar het huisje van Spekkie.  Fabo klopte op de deur. “Wie is daar?”, hoorde hij zeggen. “Ik ben het, Blondie”, zei Fabo met een hoog stemmetje. “Mag ik binnenkomen?”

“Maar natuurlijk”,  zei Spekkie. “Ik ben te ziek om de deur open te doen.” Fabo deed de deur open en ging naar binnen. Spekkie lag met haar slaapmuts op in bed. Fabo sprong op haar af en slokte haar in één hap naar binnen. Toen pakte hij uit de kast een nachtjapon en trok die over zijn kleren aan. Daarna zette hij een slaapmuts op en kroop in bed.

Even later klopte Blondie op de deur. “Kom binnen, meisje”, zei Fabo met de stem van Spekkie. “Ik ben te ziek om de deur voor je open te doen.” Blondie ging naar binnen. “Hoi Spekkie, ik kom wat eten brengen, dan word je weer gauw beter.”

“Dat is heel lief van je”, zei Fabo. “Kom maar gezellig bij me zitten.”

Blondie zette de mand op het bed. Ze wilde Spekkie net een kusje geven, toen ze een groot oor onder de slaapmuts zag uitsteken. “Maar Spekkie, waarom heb je zulke grote oren?”, vroeg Blondie. “Om je beter te kunnen horen”, zei Fabo. “Kom dichterbij Blondie en geef me je hand.”

Blondie vond dat de handen van Spekkie wel groot en harig waren geworden. En ook de bril van Spekkie was veel te klein. “Maar Spekkie, waarom heb je zulke grote ogen?”, vroeg Blondie. “Om je beter te kunnen zien”, zei Fabo. “Maar waarom heb je zulke grote tanden?”, vroeg Blondie. “Om je te kunnen opeten!”, riep Fabo. En hij gooide de dekens van zich af, sprong uit bed en slokte ook Blondie in één hap naar binnen.

Even later kwam De Vernietiger voorbij het huisje van #rgupdate en Spekkie. Hij zwierf nog door het bos, omdat hij uiteraard niet meer welkom was in het paleis van Marton. Hij zag dat de gordijnen dicht waren en hij hoorde een vreemd geluid. Toen holde hij het huisje binnen en zag Fabo die op het bed van Spekkie lag te snurken. De Vernietiger begreep direct wat er gebeurd was. Hij liep naar het bed waar Fabo lag te slapen en sneed met zijn scherpe mes de buik van Fabo open. Eerst kwam Blondie tevoorschijn en daarna Spekkie.

“Sst”, fluisterde De Vernietiger, “anders wordt Fabo wakker. Blondie, haal gauw een paar grote stenen uit de tuin.” De Vernietiger vulde de buik van Fabo met de stenen en naaide toen de buik weer dicht. Daarna gingen ze in een andere kamer zitten.

Even later werd Fabo wakker. “Wat heb ik een dorst. Maar het is mijn eigen schuld. Dan had ik maar niet zoveel moeten eten.” En Fabo liep naar buiten om water uit de beek te gaan drinken. Hij boog voorover en door het gewicht van de stenen viel hij met een plons in het water en dreef weg.

De Vernietiger bracht Spekkie gauw terug naar bed en vroeg of Blondie een keertje met hem uit wilde. Dat wilde zij wel. Haar hardloopjackje was ze wel kwijt. Die zat waarschijnlijk nog in de buik van Fabo.