Tandje Hoger

Bestuur Kosse 2018-2019

Deze 25-jarige Garmerwoldenaar is afgelopen jaar lid geworden van Tandje Hoger, zijn afkomst echter nog af en toe zichtbaar aan zijn niet-nader-te-noemen-watersportvereniging-tenue (waar hij wat ons betreft ook wel een keer afscheid van mag nemen.....).

Op zijn rode Bulls bezoekt hij talloze trainingen en toertochten en strijdt hij voor de eer van de vereniging tijdens menig koersje, en als kers op de taart wordt dit jaar zijn arsenaal verrijkt met een crosser. Verder is deze alleskunner ook altijd in voor welke activiteit dan ook met Latex, een borrel of een ACLO-gala, waar hij in tegenstelling tot de rest van de zaal vooral ook voor de goeie livemuziek heen gaat.

Met de nodige commissie-ervaring is het dit jaar tijd voor zijn magnum opus en heeft hij ons tijdens vele koffietjes met zijn enthousiasme aangestoken om hem daarbij te helpen. We hebben er alle vertrouwen in dat hij met zijn kundigheid en gemotiveerdheid een uitstekende voorzitter zal zijn, en wensen hem, met het representeren van onze mooie vereniging en het leiden van dat onstuimige clubje andere bestuursleden, heel veel succes!

De vrolijke krullenbol oet Twente die geen Twents spreekt. Eline wil graag niet aan haar afkomst herinnerd worden, dus bij deze. Kenmerkend aan Eline is toch wel haar enig aftandse fiets, maaaaaar wel met carbon aero stuur. Elines studieperiode begon een beetje stroef door zich in te schrijven voor Geneeskunde en Tjas. Maar al gauw werden de keuzes beter dankzij haar fanatiek fietsende vader. Na een goed gesprek met paps schreef Eline zich in voor een andere studie waarbij ze meer tijd had om te fietsen en werd ze natuurlijk lid bij Tandje Hoger (de Elfstedentocht kan je namelijk ook fietsen). Voor deze overstap had ze overigens wel twee beginnerscursussen nodig. Inmiddels is Eline te vinden bij menig fietsevenement, waaronder het GNSK, waar ze als rastukker toch even Groningen heeft vertegenwoordigd. Toen Eline afgelopen maand de koppeltijdrit ging fietsen en vriendlief moest afzeggen… was de enige optie natuurlijk om met een andere jongen te starten, de koers wacht namelijk op niemand.

Wichard was iemand die nooit veel opviel. In mei 2016 schijnen wij samen de beginnerscursus gevolgd te hebben, maar het was bijna een jaar later dat ik hem leerde kennen. Tijdens de eerste woensdag training ooit fietsten wij samen door Marum met de schouders tegen elkaar.

Wichard viel nooit zo veel op. Toen we vorig jaar op de bus naar Spanje aan het wachten waren viel hij ook niet op. Kan gebeuren. Het was alleen jammer dat niemand merkte dat hij dit maal gewoon niet opviel omdat hij er niet was. Volgens mij was het een kwartier voor vertrek dat ons Doornroosje eindelijk aanwezig was, samen met z’n nieuwe Specialized die hij toen nog niet eens een dag had. Gelukkig maar, het schijnt dat zijn frame op hetzelfde moment kapot ging als het

sleutelbeen van Erik Merx, minder dan 48 uur voor vertrek.
Sinds dit jaar valt Wichard wel op. Als je tijdens de eerste keer dropkoers op Corpus het asfalt kust met je halve gezicht dan krijg je dat. Als je vervolgens nog niet eens een maand later weer ‘achter zo’n halvegare die niet kan sturen’ rijdt op de wielerbaan in Leeuwarden dan zijn er veel mensen die het over je hebben. Gelukkig hoefden we Wichard niet te missen op het trainingskamp. Want zelfs met gebroken pols was hij mee als soigneur, wat een teamspeler.

Wichard komt uit Stadskanaal, de stad die wij laatst tijdens de TKP-tocht aandeden als eerste stop.  Hij waterde om half 5 ’s nachts in het kanaal van Stadskanaal (Dit is lang geleden!) en ik bedacht me dat ik hem nog niet eerder rond dit tijdstip had gezien, hij houdt niet van borrels, of in ieder geval niet van de borrels waar ik ben. Wat Wichard dan wel weer leuk vind, is zichzelf compleet naar de tering rijden. Afgelopen zomer in de Franse Alpen heeft hij in z’n eentje een uur op het balkon gezeten, zo misselijk dat hij amper een woord kon uitbrengen na een rit waarbij Tandje Hoger een paar kamikazes van Tjas had meegenomen.

Ik hoop dat Wichard volgend jaar weer opvalt. Niet door zo vaak te vallen, maar door ditmaal in plaats van zichzelf eens andere mensen naar de tering te rijden. Ik ben blij dat we samen in dit bestuur zitten en ik denk dat jij een hele goede penningmeester gaat worden. Ik sluit mijn stukje hierbij af, want ik weet dat jij vindt dat ik beter m’n mond kan houden als ik toch niets interessants te vertellen heb, en wens je heel veel plezier aankomend jaar. ‘Mooi man’.

Graag stel ik aan jullie voor onze gangmaker, de altijd vrolijke Marjolein. Blijf vooral lang genoeg aanwezig op borrels want als zij er eenmaal is, begint het echte feestje. Eén tip: vraag haar vooral niet of ze wedstrijden wil gaan fietsen, want ze is een rastoerder en is ook zeker van plan dit te blijven (alhoewel ik wel uit betrouwbare bron heb vernomen dat ze bij een dinsdagtraining is gesignaleerd). Naast grote uitdagingen als de Teutoburgerwaldtocht en de MH2D fietst ze in gezelschap van haar vader en buurman nog altijd graag haar rondjes in Ommen en omgeving. Hier kocht Marjolein haar fiets bij de plaatselijke fietsenwinkel Stappenbelt, waarmee ze nu megagroot op haar frame pronkt. Ter verdediging moet hier wel even bij vermeld worden dat haar gehele fiets in TH kleuren is gespoten, dit met voorbedachte rade uiteraard. Dankzij Stappenbelt heeft ze overigens wel een noodplan klaarliggen voor wanneer ze blut is. Ze spaart daar bidons waar maar liefst €2,50 statiegeld op zit. Afgelopen jaar heeft ze de promotie in de Toercommissie op zich genomen wat geleid heeft tot mooie opkomsten bij de activiteiten. Na dit goede begin in de mooiste commissie van TH kan het niet anders dan dat ze komend jaar geweldig werk gaat verrichten als PR-commissaris.

Ik zou jullie graag willen introduceren aan Inge Roelofsen, het fietsbeest van dit bestuur. Activiteiten als de Winter Elfstedentocht, Spanjereis, Frankrijkvakantie en de TKP tocht zijn voor Inge een eitje. Een kort bezoekje aan de Strava pagina van Inge leert je dat Inge in 2018 al bijna 9000 km op de teller heeft staan, goed voor zo’n 500 uur op de fiets. Indrukwekkende getallen, zeker als je bedenkt dat Inge daarnaast nog een baantje heeft, fulltime studeert en aanwezig is bij zo’n beetje elke TH activiteit die er is. Inge lijkt te beschikken over een oneindige hoeveelheid energie, een eigenschap die haar dit jaar ongetwijfeld goed van pas gaat komen! Daarnaast is Inge op de een of andere wonderbaarlijke wijze altijd als eerste op de hoogte van wat er binnen de vereniging allemaal gebeurt, nog zo’n ideale eigenschap :) Ik heb alle vertrouwen in Inge als onze interncommissaris, dat komt helemaal goed

Geboren te Zeist, kroop het bloed van Lieke al gauw waar het niet gaan kon. Het kroop namelijk naar Dronten. Dé stad die we kennen van die ene wedstrijd: het NCK. Hier ontstond Liekes droom van een NCK-overwinning. Bij Kampen lukte het haar niet om de overwinning binnen te slepen. Maar al gauw hoorde Lieke van die ene studentenwielervereniging in een stad in het Noorden waar de geest van het echte NCK nog rondspookt. Lieke sloot zich daarom aan bij de G.S.W.V.. Om nog even student te worden schreef ze zich in bij zo’n veredelde cursus Geneeskunde. Enfin, met haar 19 jaar onvervalste levenservaring besloot ze alles op alles te zetten om met de Tandje Hoger dames het NCK te winnen. Om zichzelf te bewijzen reed ze afgelopen zomer nog even

 podium op het CK (clubkampioenschap). Om te verdoezelen dat ze alleen naar Tandje Hoger ging voor het NCK is ze ook actief geworden bij de promocommissie. Om de vereniging beter te maken realiseerde Lieke dat ze wel de touwtjes in eigen handen moest gaan nemen zodat iedereen haar trainingsschema's en voedselpatronen ging hanteren. Daarom besloot Lieke om RaceCommissaris te worden. Met uitspraken zoals “pain is just a French word for bread”, en “zweet is vet dat huilt” en “KrakKakaaaaa!” wordt het een zwaar jaar!