Tandje Hoger

Verslag 2019

De weersomstandigheden op dinsdag 8 januari waren overdag suboptimaal te noemen. Windkracht zeven, rukwinden en hagel deden mij al vermoeden dat ’s avonds alleen de heule groten aan de start van dé koers van 2019 zouden staan. Welke koers? De enige die er echt toe doet, de koers die de mannen van de jongetjes onderscheidt, de Openingskoers.

Gelukkig was het droog toen uw verslaggever zich op weg naar het Stadspark begaf. Aldaar trof  ik David, Kyrill en Ricky. En een verdwaald jurylid in de vorm van de pechvogel van het jaar 2018. Hier werden alvast de fietsen geïnspecteerd, waarbij vooral de fiets van David opviel. Het gaat hierbij namelijk om een retro Batavus Champion racefiets, wat natuurlijk de nodige wenkbrauwen omhoog liet gaan. De criteria voor meedoen aan de openingskoers zijn echter dat de fiets in bezit moet zijn van een slot, lampen, en een bagagedrager, dus officieel weigeren konden we het niet.

We wachtten tot 20.01, zodat eventuele dames nog zouden kunnen aansluiten. Deze zijn immers over het algemeen toch net iets minder punctueel dan de heren coureurs. Helaas wierp de extra minuut geen vruchten af en fietsten wij dan toch maar naar Corpus den Hoorn met slechts drie coureurs onder de gelederen.

Bij Corpus bleek dat twee grote namen al klaar stonden. Bram met vouwfiets en Harmen op zijn MTB. Harmen vertelde dat hoewel hij een helm had meegenomen hij niet van plan was om mee te doen aan de koers, immers, op zijn MTB zou hij in het voordeel zijn, en dat is toch gewoon niet eerlijk! Gelukkig bood de fiets van Wichard een oplossing, deze werd niet gebruikt aangezien hij last heeft van een pijnlijk knietje.

De laatste verzetten werden gecontroleerd en vakkundig vastgezet met gele tape door Kyrill. Hier bleek dat David niet gewend was om te schakelen en dat daarom zijn versnellingskabel nét was afgebroken en de Batavus vaststond in het zwaarste verzet. Tevens was Rickert zijn helm vergeten. Dikke toerder.

De racecommissie besloot dat deze ongemakken over het hoofd gezien konden worden, vooral wegens het verschijnen in een kort-kort snelpak van David.  Na nog even gedubbelcheckt te hebben of topfavoriet Felix Kok écht niet aanwezig was, (helaas), ging de penningmeester over tot het geven van het startschot.

Rickert deed direct na de start een Turbo Burry en trok direct hard aan. Dit hield hij vol tot de eerste bocht, en zakte toen dwars door het peloton heen. Hierna plaatste David een demarrage en gingen Bram en Harmen kop over kop in de achtervolging. De tussensprint werd gewonnen door David, op dertig meter gevolgd door Brampton en Harmen. Hierna ontstond weer een (groot) gat waarna Ricky en Kyrill volgden.

Ondertussen besloot Bram dat het dan toch echt tijd was om de achtervolging op David in te zetten, met een achterstand van meer dan 50 meter op David, zag hij in dat het nu of nooit was. In zijn eentje was hij in staat net iets harder te rijden dan kop over kop met Harmen. Maar Harmen laat zich niet meer flikken sinds hij vierde werd in de Zeeland Classic en greep het wiel van de man die het nooit koud heeft. Helaas mocht het allemaal niet meer baten en won David zelfs nadat hij vanaf de bocht niet meer getrapt had. Bram ging als een malle met een cadans van meer dan 200 en reed daarmee Hermo nog even helemaal naar de getver. Op geruime afstand volgden Ricky en Kyrill.

De eerste reactie van de ‘winnaar’ was: “Ja, eh, het was toch een beetje valsspelen maar toch ook wel heel leuk.” Aangezien zelfs David kon inzien dat dit geen echte overwinning was, werd door de professionele jury besloten dat hij gediskwalificeerd werd.

David Brinkman DSQ (wegens mechanische doping)
Ricky Kosse DSQ (wegens vergrote kans op hoofdletsel)

Verslag 2018

Afgelopen dinsdag was het eindelijk weer zo ver. Het wielerseizoen voor Tandje Hoger werd weer traditioneel ingeluid met de Openingskoers. Tijdens dit spectaculaire rondje wordt voor 1x per jaar spookgereden op Corpus. De fanatiekste leden van TH proberen hier door twee rondjes keihard te fietsen op hun stadsfiets het felbegeerde speciaalbiertje in de Pintelier te winnen.

Het is altijd weer afwachten wie hier aan de start zullen verschijnen, en wie dan ook daadwerkelijk op hun fiets zullen stappen. Felix Kok, grote winnaar van vorig jaar, verscheen niet bij de afgesproken plaats in Stadspark. Even rees de vraag hoe hij dan nu zijn titel wilde prolongeren, maar het bleek dat de beste man al het parcours aan het verkennen was. Er waren ook enkelen die op het spektakel afgekomen waren, maar door gebrekkig materiaal verstek moesten laten gaan. Zo waren Lieke Oost (ook bekend als Lieke 2) en Lex vergeten hun helm mee te nemen. Lex bood overigens wel zijn eigen fiets aan Harmen aan, want hoewel deze toekomstige amateur zich al zeker een jaar op een mountainbike verplaatst scheen dit toch niet de fiets te zijn waarop hij het rondje wilde afleggen. Onze eigen racecommissaris Matthijs besloot niet mee te doen omdat hij vorig jaar zijn fiets heeft kunnen afschrijven. Zelf trof ik dit clubje mensen aan net nadat het startschot gegeven was, nog een DNS voor mezelf dus.

Het eerste wat ik meekreeg van de openingskoers was dus pas de tussensprint. Felix kon ik goed herkennen aan de geelrode kleuren van het wielerpakje van 2 jaar terug waarin hij als eerste langs me heen flitste. Op luttele centimeters volgden Harmen en Wichard. Op enige afstand hiervan kwam de eerste vrouw door. Sanne heeft dit jaar eindelijk besloten om te gaan koersen, en nog wel als Eliterenner bij OWC, en traint ongelooflijk veel tegenwoordig. Het verbaasde mij dan ook niks dat ze een enorm gat sloeg met tweede vrouw Amber en derde vrouw Eline, die gemoedelijk naast elkaar fietsten. Als laatste, met een veel te klein verzet zag ik Annick aankomen, die al riep dat ze het helemaal niet meer leuk vond.

Nu was het wachten op de finale, er raasden 3 lampjes richting de lijn. De eerste leek twee meter op kop te liggen. Nu is de verlichting op Corpus redelijk afwezig, maar op de felheid van het lampje afgaande leek dit Harmen te zijn. Daar kwamen ze door de bocht, zich opmakend voor de eindsprint. De zweetdruppels vlogen er vanaf maar de eerste die zich uit mocht laten rollen was Felix! Harmen en Wichard kwamen als tweede en derde over de meet. 

Eenzaam en alleen kwam Sanne met een eindsprint op de proppen, die minuut voorsprong op de andere vrouwen heeft ze zo nog even wat groter gemaakt. In de minuut die hiertussen zat heeft Lex even zijn koprol over het corpushek geperfectioneerd, dus vervelen hoefden we ons niet. Amber en Eline hadden er niet zoveel zin meer en besloten samen te proberen tweede vrouw te worden. Helaas mislukte dit doordat Eline net iets eerder klaar was. 

Annick als rode lantaarn eindigde eenzaam en alleen als enige zonder een podiumplaats. 

Na een evaluatie met de racecommissaris bleek dat er geen mensen gediskwalificeerd waren, zodat de uitslag als volgt is:

In een interview met Felix zei de winnaar dat hij hield van een harde koers, en dat dit het zeker een was, maar de beste man heeft gewonnen. Toen ik vroeg of het aan de materiaal keuze lag vond Felix dat het daar nooit aan ligt, 'als je dat denkt ben je gewoon een slechte verliezer', als Harmen wel op zijn mountainbike was gaan fietsen had dit niets uitgemaakt. Het gaat allemaal om aero zijn, volgend jaar staat hij dan ook wederom in snelpak aan de start. Wichard ambieert volgend jaar ook een hogere plek dan de derde en zal daarom ook in snelpak met aeroshell en overschoenen aan de start verschijnen.

We gaan t zien jongens, tot volgend jaar!

Verslag 2017

Openingskoers 10 januari 2017: Het ging hard, heel hard!

Een achttal sterke coureurs stond om 20:00 klaar voor het startschot van de openingskoers. De openingskoers is een wedstrijd op stadfietsen zonder versnellingen tegen de gebruikelijke rijrichting van de wielerbaan in. Alle aanwezigen hadden de hele winter naar deze wedstrijd uit gekeken, eindelijk ging het koersen weer beginnen. Bij het infietsen naar de wielerbaan werd al duidelijk dat sommigen over een erg goed verzet beschikten. Aanwezig waren onder anderen de verloren zoon Sander Westerlaan, Drenthe 200 ganger Mark ‘the beard’ Ten Cate, topfavoriet Mart Menger en de Hengelaar, Joram van Dijk. Grote namen aan het vertrek!

Bij de start ging het dan ook meteen los, Mart plaatste vanaf de start eerste demarrage. Het ging meteen op een lint, omdat er van voren hard werd doorgetrokken. Mark nam daarna vernietigend hard over, iets wat Sander te machtig werd. Bij de tussensprint na één ronde probeerde eerst Matthijs er van door te gaan, maar Felix sprong met groots machtsvertoon erop en erover en won de tussensprint. Joram had het na 1 rondje wel gezien en besloot zich aan te sluiten bij het publiek.

Vervolgens viel het even stil, waardoor vervolgens de favorieten weer bij elkaar kwamen. Richting de finale trok Pieter nog eens goed door. Voor Mark en Erik betekende dit wel de genadeklap. Voor Pieter zelf ook. Matthijs ging vervolgens de sprint voor de laatste bocht aan en probeerde van kop af te winnen, maar wat bij de tussensprint al bleek, Felix had een sterkere sprint in de benen. Mart kwam in extremis nog voorbij Matthijs. Daarachter druppelden één voor één de verslagen renners teleurgesteld binnen. Daarna was het tijd om koers te zetten naar de Pintelier voor de borrel. Hier werd er nog nagepraat over de koers, de overwinning gevierd of het verlies weggedronken. Op naar Annen I.

N.B. Bij de fietscontrole na afloop is Matthijs D. uit de uitslag geschrapt wegens mechanische doping.

N.B. Sander Westerlaan heeft de finish wel bereikt, dit was echter buiten de tijdslimiet, hierdoor is hij ook niet in de uitslag opgenomen.

Matthijs Dijkstra DSQ
Sander Westerlaan OTL
Joram van Dijk DNF  

Verslag 2016

Het is dinsdagavond, 12 januari 2016 19:21 uur. Eindelijk is het zover, het moment waar ik zolang naar uitgekeken heb. Barstend van de moraal trek ik mijn wielerkleding weer aan. Ik stap op mijn stalen ros en fiets naar de plek waar het slagveld vanavond plaats zal gaan vinden, Corpus den Hoorn. Bij aankomst tref ik enkele plaatselijke toppers, waaronder Menger, Deenen, Kamp en Ten Cate. Maar er zijn ook enkele onbekende namen aanwezig, zo worden er door het wedstrijdsecretariaat de namen De Jong, Steinebach, Holzhauer en Pia Mia Lia opgenoemd.

Om stipt 20:00 uur spreekt het wedstrijdsecretariaat de renners toe: ‘Heren en dames coureurs, vandaag zal er een koers verreden worden over 2 ronden met een totale lengte van 3.2 kilometer. Op de stadsfiets, tegen de normale rijrichting in.’ Waarna er afgeteld wordt en het dan eindelijk zover is, we worden weg geschoten. De eerste paarhonderd meter is het kijken, kijken, kijken. Wie gaat er rijden. Wie is er in goede doen. Na een korte kopbeurt van Menger trekt Kamp eens goed de gashendel open. Na anderhalve maand van spinnen en krachttrainen komen alle frustraties er hier nu uit op het asfalt. Hij is weg. De Jong probeert te volgen, Menger weet het wiel van De Jong te pakken. Ik spartel er samen met de rest van de coureurs achteraan. Na precies 1.6 km klinkt de bel voor de laatste ronde. Kamp gaat nog steeds aan kop, De Jong en Menger zijn nog steeds in de achtervolging. Bij binnenkomst krijg ik te horen dat Kamp zijn voorsprong heeft weten te behouden en bijna geheel solo de koers naar zijn hand heeft weten te zetten. Menger heeft De Jong geflikt, liet hem al het kopwerk doen en sprintte zo naar een tweede plaats. Holzhauer komt vanuit het peloton uiteindelijk als eerste dame over de meet. Na enkele minuten komt Pia Mia Lia vanaf de voetbalvelden aangezet: ‘Ja, ik had er geen zin meer in en dacht ik snij een stukje af.’. Het was een geslaagde openingskoers, ik ga het nieuwe seizoen vol goede moed tegemoet.

Was getekend,
De eenzame renner