Tandje Hoger

Marton pakte de ketel uit de kast. 'Vanavond ga ik tranenthee zetten,' zei hij. Hij zette de ketel op zijn schoot. 'Zo', zei Marton, 'ik ga beginnen.' Marton bleef heel stil zitten. Hij begon aan heel verdrietige dingen te denken. 'Potjes gezichtscreme voor mannen waarvan de deksel kwijt is', zei Marton. Zijn ogen werden al een beetje nat. 'Een full-body groomer die niemand meer kan gebruiken', zei Marton, 'omdat er geen mesjes meer voor te koop zijn.' Marton huilde nu. Een dikke traan rolde naar beneden in de ketel. 'Flesjes parfum die achter het badmeubel gevallen zijn en die je nooit meer terug vindt ', zei Marton. Er drupten al heel wat tranen in de ketel. 'Haarborstels die je niet meer kan gebruiken', zei Marton, 'omdat iemand met vettig haar zijn haar er mee gekamd heeft.' 'Een pot scrubzout dat al jaren onaangeroerd staat' zei Uil, 'omdat niemand de traditie van het scrubben meer kent' Marton huilde nu heel erg. Veel dikke tranen vielen in de ketel. 'Een prachtig zittend kapsel. Dat niemand ziet, omdat het al verregend is voordat je aankomt', snikte Marton. 'Lavendelshampoo die niemand in zijn haar wil smeren, omdat Aloe Vera tegenwoordig meer in de mode is' jammerde hij. 'En conditioner die achterblijft in de fles en je moet aanvullen met water om er nog uit te krijgen.' Marton dacht aan nog veel meer nare dingen. En hij huilde en huilde maar. Al gauw was de ketel vol tranenwater. 'Ziezo', zei Marton. 'Dat is dat.' Marton hield op met huilen. Hij zette de ketel op de kachel. Het tranenwater kookte al gauw. Marton schonk zijn kopje vol. Hij was heel tevreden. 'Het smaakt wel een beetje zoutig,' zei hij. 'Maar tranenthee is toch altijd weer heerlijk'.