Nieuws
Verslag van Spanjereis 2018
Koningsdag 2018, nog voor 3 uur ‘s ochtends gaat de wekker van menig TH lid. Ze maken zich klaar om hun sgatje in een doos te stoppen. Nee, niet te vies denken, we hebben het over hun fiets. Eenmaal gearriveerd op het station staan daar de fietsdozen klaar. De fietsen worden losgeschroefd onder toeziend oog van wat dronken feestgangers van Koningsnacht. Wanneer ook de fiets van ons eigen feestbeest Felix is ingepakt zijn we klaar voor de busreis. Tot onze lichte teleurstelling is het niet onze grote kleine vriend Cohen die ons richting het zuiden rijdt, maar een busschauffeur met iets minder charme. Na de lange reis naar Hoensbroek, vervolgen wij onze weg naar Spanje. Heel wat woordketting spelletjes en benzinestationtokkieschouwspellen later arriveren we in het o-zo-mooie Salou. Iedereen settelt zich binnen no-time in hun mooie appartement, waar die koekaratja’s daai in die kitchen. We zijn klaar voor een mooie week.
De eerste fietsrit de boel eem lekker losrijden na de busreis? Nee hoor. De groep rijdt gelijk de klim bij het stuwmeer op, waar ze even aanvoelen hoe het met de benen zit. De volgende dag belooft het eerste vuurwerk te komen. En het vuurwerk kwam, maar niet in de vorm waarop werd gehoopt. De donkere wolken pakten samen aan de Spaanse horizon en al snel sloeg de bliksem in. Enkelen worden al uitgeschakeld door de gladde wegen van de boulevard. Slechts tien man redden het tot het stadshuis van Montbrio del Camp om te schuilen. Aldaar veroberen ze in afwachting van het slechte weer een heerlijke gegrilde kip. Een traktatie van Roeland, onze rasvegetariër.
Voor de hele week hebben routemakers Roeland en Eelke mooie rondjes uitgezocht. Op maandag staat de koninginnerit op de planning. Een grote groep, onder wie enkele dames, rijden een afstand van maarliefst 210 kilometer. Onderweg eten zei bij het half verlaten hotel die vorig jaar al zo goed beviel, waar dit keer konijn op het menu stond. Met Nijntjes op de maag rijden ze weer huiswaarts, waar de welverdiende rustdag op hen ligt te wachten.
Enkelen konden het uiteraard niet laten om ook op deze rustdag toch even hun stalen ros te beklimmen. Maar sparen was het motto, want woensdag was de dag waar iedereen al weken, nee, maanden over had gepraat. Op woensdag werd “de Vilaplana” beklommen. Kom je hier als eerste boven, dan kom je in de geschiedenisboeken. Al in het dorp beneden begint het geflikflooi. De groep die wacht op de rest wordt hard voorbijgefietst, want ja, het stravasegmentje begint direct na de rotonde. De klim begint vals plat omhoog, waar een lint aan TH’ers de vaart er gelijk in zet. De eerste mannen waaien hier al van de groep. Verder omhoog wordt voorin aardig naar elkaar gekeken. Uiteindelijk reed niemand minder dan klimgeiTH Eelke ons allemaal de moeder, om in de termen van de Spanjereis te blijven.
De rest van de week stond eveneens vooral in het teken van fietsen. Maar op vrijdag vond het koningsnummer voor de kombinatieklassementsrenners dan toch eindelijk plaats. Na een lang en stevig debat met de proppers van Salou trok de propper van club “Kiss” aan het langste eind. Eenmaal binnen gingen de gratis shotjes door de keel als ranja, waarna zelfs enkele van de grootste renners lekker dansend te aanschouwen waren. Het bleef nog lang onrustig.
En toen, wanneer men dacht dat ze wisten wat afzien is, kwam op zaterdagavond de terugreis. Een luttele 28 uur aan pure asfaltwegen met af en toe een benzinestation waar je de behoefte kwijt kon. Maar we hadden het er voor over, want wat was het een mooie week. Tot volgend jaar!
Reacties
Log in om de reacties te lezen en te plaatsen