Uitslag Open Gronings Kampioenschap Stadspark 2019

Nieuws

2 sep. 2019 23:10:00

Uitslag Open Gronings Kampioenschap Stadspark 2019

Zondagmiddag werd weer het Open Gronings Kampioenschap georganiseerd door Tandje Hoger. Anders dan andere jaren was het strijdtoneel van dit kampioenschap niet wielerbaan Corpus den Hoorn, maar werd de koers verreden in hartje Stadspark. Met 111 rondes en 120 kilometer stond de coureurs een zware opdracht te wachten. Het deelnemersveld was lichtelijk uitgekleed ten opzichte van andere jaren door dreigementen van de KNWU om deelnemende amateurs en sportklasse renners te beboeten. Desalniettemin stonden er 33 heren en 7 dames aan de start.

Rond één uur werd het startschot gegeven onder toeziend oog van de toegestroomde pers. Vier renners hadden geen schrik van de afstand en kozen onmiddellijk de aanval. Rick Nobel, Daan Spackler, Bodi del Grosso en Jans Tiggelaar pakten snel een gat dat groot genoeg was om uit het zicht van het peloton te verdwijnen. De samenwerking in deze kopgroep verliep soepel en het gat werd groter en groter. In het peloton werd er naar elkaar gekeken en was er geen sprake van een georganiseerde achtervolging. Toen de kopgroep een voorsprong bijeen had gereden van een minuut, leek het erop alsof ze het peloton op een ronde zouden rijden. Echter werden de sterke ploegen van de Kannibaal en organiserende vereniging Tandje Hoger, die niet vertegenwoordigd waren in de kopgroep, toen wakker en werd er kop over kop gereden om het gat kleiner te maken.

De kopgroep die het peloton weer uit zicht zag verdwijnen, verloor één van de mannen en ze waren dus nog maar met drie. Toen dit gebeurde was de samenwerking in de kopgroep weg en werd het gat in korte tijd gedicht door het peloton. De versnelling in het peloton, die nodig was om de kopgroep terug te halen, zorgde ervoor dat er aan de achterkant ook al enkele renners afmoesten.

Op het moment dat de samensmelting van het peloton en de kopgroep plaatsvond, volgde er een periode van naar elkaar kijken in het peloton. Hiervan wisten TH rijders Harmen Dijkstra en Wian Bruinsma gebruik te maken door op zijn Zoetemelks weg te rijden. In het peloton bleven ze naar elkaar kijken en daardoor kreeg het tweetal vooraan snel een halve minuut cadeau. Toen ontstond er een chasse patate van twee renners: Johan Knol en Kevin Hoekstra. Dit tweetal sloeg ook snel een groot gat naar het peloton, maar ze slaagden er niet in om het gat naar de koplopers te dichten. Onder luid gejuich van de TH-fans wisten Harmen en Wian de voorsprong uit te breiden naar een minuut en tien seconden. Dit betekende dat ze de achterkant van het peloton naderden op tien secondes.

De Kannibaal, die wederom de slag gemist hadden, zetten toen alles op alles om te voorkomen dat het peloton gedubbeld zou worden door de kopgroep. Het tempo werd flink opgeschroefd en daardoor verloren Harmen en Wian snel de staart van het peloton uit zicht. Met gebroken moraal werden de mannen een aantal ronden later weer ingerekend door het op hol geslagen peloton. Het tempo dat werd ontwikkeld om Harmen en Wian terug te grijpen, leidde er toe dat er nog maar drie vrouwen overbleven in het peloton, en dus nog maar drie rensters die Gronings kampioene konden worden: Kimberly Hoekstra, Haike Verbree en Sanne Bouwmeester.

Met nog zo’n 50 rondes te gaan was er weer sprake van een compact peloton. Maar het leek er geen moment op dat dit zo zou blijven tot de finish. Enkele ronden later was het peloton door de vele tempoversnellingen in tweeën gespleten en hadden we een kopgroep van 14 renners. Ditmaal had zowel Tandje Hoger als de Kannibaal meerdere renners meezitten en dus leek dit een kansrijke groep. Echter, zoals zo vaak in grote kopgroepen, was de samenwerking niet optimaal en bleef het gat naar het peloton klein. Vijf rondes later werd het gat in één snok dichtgereden en wederom was het peloton bij elkaar.

Tijmen Pel en Bodi del Grosso besloten dat het gedemarreer maar een keer klaar moest zijn en reden met zijn tweeën weg, met zo’n 35 rondes te gaan. Daarachter werd in het peloton ook niet stilgezeten en het peloton scheurde weer in tweeën. Achter het leidende duo was een elitegroepje gevormd van 9 renners. De namen: Kevin Hoekstra, Johan Knol, Marco van der Tuin, Daan Spackler, Axel van der Tuuk, Eelke de Jong, Douwe Doorduin, Jans Tiggelaar en Rick Nobel.

Terwijl de twee voorop goed samenwerkten, telden de rondes gestaag af. Echter was de tweede groep niet van plan zich gewonnen te geven, en werd het gat langzaam maar zeker gedicht. Met zo’n 25 rondes te gaan werden de twee teruggepakt. Hierop besloot Nederlands kampioen bij de Junioren Axel van der Tuuk het eens solo te proberen. Hij sloeg snel een gat met de achtervolgende groep van zo’n 20 secondes, en verdween dus weer uit het zicht. De Kannibaal renners, met drie aanwezig in de achtervolgende groep, sloegen weer de handen ineen en reden het gat dicht. Dit gebeurde met zo’n tien rondes te gaan.

Toen we met deze groep van elf renners de laatste tien rondes in gingen leek het een sprint van een kleine groep te worden, maar hier dacht Tijmen Pel anders over. Met 5 rondes te gaan reed hij in zijn ééntje weg uit de groep. Zijn voorsprong groeide naar twintig secondes en dit leek de beslissende slag te zijn. Bij het ingaan van de laatste ronde reed Tijmen nog altijd op kop met een voorsprong van 15 secondes. Echter deden de Kannibaal renners nog één laatste inspanning om toch nog vor de overwinning te kunnen strijden. Hierdoor werd Tijmen in de laatste honderden meters teruggepakt en dus zou de koers beslist worden in een sprint. Twee renners lanceerden allebei tegelijk hun sprint en naast elkaar kwamen ze op de finishlijn afgereden. Eelke de Jong en Axel van der Tuuk, gingen gelijk en een goed getimede jump zou beslissen over winst en verlies. Na het bestuderen van de finishbeelden bleek dat Axel nipt eerder de lijn overschreed dan Eelke. En dus kon Axel van der Tuuk na de Nederlandse kampioenentrui, nog een fraaie kampioenstrui aan zijn collectie toevoegen. Marco van der Tuin vervolledigde het podium.

In het peloton werd nog de strijd beslist, welke vrouw zich een heel jaar Gronings kampioene mag noemen. Door het hoge tempo was ook Haike Verbree gelost door het peloton en gedubbeld, waardoor er dus nog twee vrouwen streden voor de titel. In de sprint was het Sanne Bouwmeester die overtuigend won voor Kimberly Hoekstra. Sanne Bouwmeester wint hiermee haar vierde open Gronings Kampioenschap op rij.

Tandje Hoger kijkt ondanks de ietwat tegenvallende deelname terug op een fantastisch OGK in het stadspark. We willen bij deze alle vrijwilligers bedanken voor hun inzet, want zonder jullie was het niet mogelijk dit evenement te organiseren. Ook willen we graag onze sponsoren: Spaak, BikeLife, De Pintelier, BelSimpel en Rbl bedanken. Voor volgend jaar zijn we nog op zoek naar een sponsor om dit evenement weer mogelijk te maken!

Uitslag: